De behandeling van trombose bestaat uit bloedverdunners. Hiermee groeit het bloedstolsel niet verder. Ook voorkomt een bloedverdunner dat een gedeelte van het stolsel losraakt. Het bloedstolsel opruimen doet het lichaam voor het grootste gedeelte zelf.
Welke bloedverdunners zijn er?
Heparine
De behandeling van trombose begint met de toediening van de bloedverdunner heparine in het ziekenhuis. Er zijn twee soorten heparine: 1. ongefractioneerde heparine, en 2. laag-moleculair-gewicht heparine. De eerste wordt met een infuus rechtstreeks in de bloedbaan gegeven. De tweede wordt met een dunne naald onder de huid gespoten, meestal tweemaal daags.
De meeste kinderen beginnen met de soort heparine, die onder de huid wordt ingespoten. De ouders en eventueel de patiënt leren vervolgens van de verpleegkundigen hoe de injecties gegeven moeten worden. Soms wordt de thuiszorg ingeschakeld om de injecties thuis te geven. Het is belangrijk om de heparine niet steeds op dezelfde plek te spuiten, anders ontstaan er snel pijnlijke blauwe plekken. De huid van de benen en de onderbuik zijn goede plekken om in te spuiten.
Directe Orale Anti Coagulantia (DOAC)
De laatste jaren zijn er nieuwe bloedverdunners ontwikkeld: de Directe Orale Anti Coagulantia (DOAC) zoals rivaroxaban (Xarelto®), dabigatran (Pradaxa®), apixaban (Eliquis®), en edoxaban (Lixiana®). DOACs worden via de mond ingenomen als tabletten of capsules.
Na 1 week behandeling met heparine, kunnen kinderen starten met rivaroxaban of dabigatran. Van rivaroxaban bestaat ook een drankje naast tabletten. Het is meestal niet nodig om te controleren of het bloed te dun of te dik is. De hoeveelheid DOACs die een kind moet slikken is dus meestal gelijk.
DOACs worden niet gegeven aan te vroeg geboren baby’s, kinderen met een kunsthartklep of antifosfolipiden syndroom en kinderen met een slechte werking van de nieren of lever.
Vitamine K antagonisten (coumarines)
In plaats van DOACs kunnen kinderen ook behandeld worden met coumarines. Deze bloedverdunners kunnen gegeven worden vanaf de leeftijd van ongeveer een half tot één jaar oud. Er zijn twee soorten coumarines namelijk acenocoumarol en fenprocoumon. Van fenprocoumon bestaat ook een drankje.
Na het opstarten van coumarines, moeten de heparine injecties nog wel een paar dagen naast de coumarines worden gebruikt. Om te controleren of het bloed niet te dik of te dun is, wordt regelmatig bloed afgenomen via een vingerprik. De hoeveelheid coumarines die een kind moet slikken, kan per dag verschillen. De trombosedienst begeleidt de thuis behandeling van kinderen met coumarines.
Bijwerkingen van bloedverdunners
Alle bloedverdunners remmen het stollen van het bloed. Hierdoor ontstaat er grotere kans op blauwe plekken en bloedingen. Voorzichtig dus bij stoot- en valpartijen, vooral bij een val op het hoofd.
Bij meisjes kunnen menstruaties heviger zijn dan eerder. Neem dan contact op met de arts.
Overleg bij operaties, vaccinaties, en het trekken van een kies of tand altijd met de arts. Doe dat ook voor het aanbrengen van een tatoeage of een piercing.
Het is belangrijk om een zogeheten contact sport te vermijden bij het gebruik van bloedverdunners zoals (kick)boksen, waterpolo, voetbal, hockey. Ook diepzeeduiken is gevaarlijk, maar snorkelen tot een diepte van 3 meter kan wel.
Een mogelijke bijwerking van de coumarines is jeuk en/of haarverlies. Slechts een klein gedeelte van de patiënten krijgt hiermee te maken.
Duur van de behandeling
De behandeling van trombose met bloedverdunners duurt gemiddeld drie tot zes maanden. De duur van de behandeling hangt af hoe en waarom een kind trombose heeft ontwikkeld. Een trombose zonder een duidelijke aanleiding behandelt men vaak langer dan een trombose na een operatie of bij een lange infuuslijn.